Kinderen van het Ruige Land

Zoals wellicht al opviel: vandaag een bijwerk-actie. Het was een druk tweede halfjaar van 2015. Aan lezen kwam ik weinig toe, aan bloggen nog minder. En bij het doorbladeren van de gelezen boeken, ontdekte ik dat ik was vergeten over één te bloggen: Kinderen van het Ruige Land van Auke Hulst. Ik las het van de zomer al.

In het onthouden van verhaallijnen ben ik nog nooit goed geweest. De sfeer en de stijl blijven bij mij echter wel hangen. En van dit boek herinner ik me met name de ietwat nostalgische sfeer van het opgroeien op het Oost-Groningse platteland 

Natuurlijk is het helemaal niet idyllisch, want de broers Kai en Kurt en hun zusjes groeien helemaal niet zo lekker op. Het is vrijheid, blijheid, maar dat alleen omdat moeder het allemaal niet in de hand heeft. Opvoeden is er niet bij. Maar het huis staat afgelegen, dus het valt niet echt op en zo kan het dat de kinderen zo opgroeien.

Een prachtig boek waarvan ik totaal niet snap hoe ik dat kon vergeten!

Dit is het eenentwintigste boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!