Renate Dorrestein

Buitenstaanders was een van de eerste boeken die ik las met het stempel 'Literatuur', misschien wel het allereerste. En met het lezen van dit boek, was ik meteen fan van Renate Dorrestein. Literatuur was niet helemaal niet eng en ingewikkeld, maar heel erg leesbaar. Natuurlijk kon ik m'n leeslijst niet vol zetten met boeken van één auteur, maar ik las toch veel meer dan nodig was voor die lijst. Veel van oeuvre van Renate Dorrestein tot dan toe (midden jaren 90) kwam voorbij.

Misschien heb ik mezelf toen een beetje overvoerd. Op een gegeven moment vond ik de verhalen toch wat onwaarschijnlijk en dramatisch. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet meer weet hoe het boek ging, maar volgens mij was ik na Verborgen gebreken wel klaar. Gelukkig had ik toen al we Hart van Steen gelezen, ik denk wel mijn favoriete boek van haar. Ik denk dat dit allemaal gebeurde aan het begin van m'n studententijd. Een periode waarin in sowieso veel minder las.

Jarenlang heb ik het werk van Renate Dorrestein wat links laten liggen, bang voor teleurstelling. Totdat ik afgelopen zomer toch maar weer eens een boek van haar oppakte. Het duister dat ons scheidt. Een intrigerend verhaal, over een driehoeksrelatie van een moeder waardoor onduidelijk is wie van de 3 de vader van Loes is. Mogelijk de vader van haar schoolvriendje Thomas. Thomas die er pas bijhoorde toen Loes bevriend met het raakte. En dan wordt de vader van Thomas vermoord, de moeder van Loes krijgt de schuld. Maar wat is er echt gebeurd? En aan wie is Loes loyaal? Het boek raakte me en bracht mijn interesse in Renate Dorrestein was terug.

Na haar overlijden twee weken geleden, zocht ik iets van haar in mijn kast. Het werd geen roman, maar De blokkade, over haar writer's block. Indrukwekkend dat ze er zo open over verteld. De worsteling met de zelfmoord van haar zusje speelt een belangrijke rol, net als in haar vroegste boeken. Opnieuw moet ze onder ogen zien dat dat haar mogelijk blokkeert. In dit boek beschrijft ze haar onderzoek naar de blokkade, van neurowetenschappen tot filosofen en hoe ze zichzelf weer op de rit krijgt.

Opnieuw ben ik gegrepen door haar werk. En ik wil dan ook zeker meer lezen. Maar deze keer in een rustig tempo, zodat ik ervan kan blijven genieten.

Reading on location - Het begin - Suriname

Misschien dat een thema introduceren me weer een beetje aan het bloggen krijgt :) Waar ik vorig jaar nog wel veel las, is dat dit jaar ook een beetje drama. Deels omdat ik helemaal geen zin (had) in boeken en vooral tijdschriften las. En verder omdat ik veel van huis ben geweest. En dat bracht me op een idee, schrijven over 'lezen op locatie'. 

Als ik op reis ben, vind ik het altijd fijn om iets te lezen wat zich afspeelt op de plek waar ik ben. En ik denk dat het begonnen is toen ik voor het eerst lange tijd ver weg ging: 3 maanden naar Suriname.

Ik nam toen De koningin van Paramaribo van Clark Accord mee. Het boek gaat over Maxi Linder, prostitué in de jaren 30. Lang geleden gelezen, dus veel details weet ik niet meer. Ik weet alleen dat ik het goed vond. Ondertussen heb ik het hele oevre van Clark Accord gelezen.

Toen ik daar was, verscheen Die revolutie niet begrepen... van Cynthia McLeod. Natuurlijk gaat dat boek over de decembermoorden in 1982. Indrukwekkend boek over een ingewikkelde periode in de Surinaamse geschiedenis. Ook Cynthia McLeod was bij mij een hit. Een aardig deel van haar boeken heb ik gelezen, waaronder natuurlijk Hoe duur wass de suiker?

En sinds deze ervaring lees ik boeken over de locaties die ik bezoek. Ik vind het een mooie manier om net iets meer in de plek van bestemming te duiken. En jij? Doe je dit juist wel of niet.

Deze serie wordt vervolgd....

De Vrienden-trilogie

Het heeft lang geduurd voordat ik van mezelf ook ontspannende boeken mocht lezen. Jarenlang vond ik dat alles wat ik las literatuur moest zijn, met af en toe tussendoor een excuus-detective. Gelukkig heb ik dat een paar jaar geleden achter me gelaten en lees gun ik mezelf rust. En zo af en toe sluipt er dan een chicklit tussendoor. Vaak wordt mijn vooroordeel te wel bevestigd, maar de Vrienden-trilogie van Astrid Harrewijn is een zeer positieve uitzondering.

Deze serie gaat over drie (eigenlijk vier) vrienden: de zussen Noor en Kiki, Joost en klusjesman Gijs.

In het eerste boek, Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) speelt Noor de hoofdrol. Ze werkt als conservator bij het Van Gogh museum. Bij de aankoop van een schilderij doet ze een ontdekking waarmee ze geen vrienden zal maken. Maar ze wil niet met geheimen leven. En vindt ze zo ook de man van haar dromen?

Deel twee, Daar heb je vrienden voor, draait om Joost. Hij zit een tijdje in Rome te werken aan romans over keizer Augustus. Z'n uitgever wil ze wat pikanter dan een stoffige verhandeling. Joost gaat erin mee en het wordt een succes. En wat vindt hij ondertussen in de gewelven van het Rijksmuseum?

Het derde deel, Vrienden voor het leven, gaat over Kiki. Zij heeft al haar energie ingezet voor een confronterende tentoonstelling in het Stedelijk. En confronterend wordt het zeker. Er komt niets terecht van de rust die ze zichzelf had beloofd. En is die relatie met Scandinavische kunstenaar nou echt zo'n goed idee?

Leuk is dat deze serie zich afspeelt in de kunstwereld en er niet alleen de standaard liefdesperikelen langskomen. De hoofdrollen worden vervuld door een paar sterke, intelligente vrouwen. Een verademing. En eigenlijk hoop ik dat er nog een vierde deel komt. Over Gijs. Want hij is de lieve man die voor iedereen klaar staat en helemaal bij die uitvalsbasis, het huis in Amsterdam, hoort.